در سال 1948، این دو برادر متوجه شدند که بیشترین سود را از فروش همبرگر به دست می آورند. آن ها تصمیم گرفتند منوی خود را تغییر دهند و این بار فقط همبرگر، چیزبرگر، چیپس سیب زمینی، قهوه، نوشیدنی های بدون الکل و کیک سیب را در منوی خود قرار دهند. در همان سال اول، آن ها تغییرات اساسی در رستوران ایجاد کردند. چیپس سیب زمینی و کیک سیب جای خود را به سیب زمینی سرخ شده و میلک شیک دادند. همچنین، رستوران از حالتی که غذا را در داخل ماشین ها سرو می کردند، تغییر کرده و به سرو خودپرداز تبدیل شد.

آن ها همچنین آشپزخانه رستوران خود را به گونه ای طراحی کردند که بیشترین بهره‌ وری را داشته باشد. نام رستوران هم به “مک‌دونالدز” تغییر کرد و چند ماه بعد مجددا بازگشایی شد.

ریچارد و موریس در سال ۱۹۵۲ تصمیم گرفتند که ساختمان رستوران خود را با هدف افزایش بهره وری و داشتن ظاهر زیباتر تغییر دهند. آن ها برای طراحی ساختمان خود آگهی پخش کردند و با حداقل ۴ معمار مصاحبه کردند و در نهایت استنلی کلارک مستون را انتخاب کردند.

ریچارد، موریس و مستون با هم همکاری کرده و طراحی جدید ساختمان رستوران را انجام دادند. آن ها نقشه ی رستوران را در ابعاد واقعی طراحی کردند و از گچ روی زمین تنیس نزدیک خانه ی مک دونالد ها استفاده کردند.

برای ساختمان جدید رستوران از موادی مانند سرامیک های قرمز و سفید، فولاد ضدزنگ، ورقه های فلزی با رنگ های روشن، شیشه و نئون های قرمز، سفید، زرد و سبز استفاده شد. همچنین لوگوی رستوران که همبرگری با کلاه سرآشپز روی سرش بود یا همان “اسپیدی” را با استفاده از چراغ های متحرک نئون طراحی کردند.

همچنین، آن ها از تکنیک های بازاریابی استخراج شده از رستوران مک دونالد استفاده کرده و آن را به یک زنجیره ی فست فود تبدیل کردند. آن ها وسایل گرمایشی را کاهش دادند تا مشتریان نتوانند برای مدت طولانی در رستوران بمانند. صندلی های رستوران به گونه ای طراحی شده بودند که مشتریان به راحتی به غذای خود دسترسی داشته باشند و غذا را سریع تر مصرف کنند. همچنین، فاصله بین صندلی ها بیشتر از حد معمول بود تا به مشتریان امکان صحبت کردن با یکدیگر را نداده و آن ها را تشویق به سرعت در خوردن غذا کند.

استراتژی های مک دونالد در طراحی و عملکرد رستوران ها توسط بسیاری از شرکت های دیگر نیز به کار گرفته شده است. برگر کینگ، یکی از رقبای قدرتمند مک دونالد، از استراتژی های مشابهی برای جذب مشتریان استفاده کرده است. آن ها نیز  تاکید بر سرعت خدمات، استفاده از مواد با کیفیت، و طراحی مناسب فضا تمرکز کرده اند.

وایت کسل نیز در زمینه طراحی رستوران ها و استراتژی بازاریابی از الهام مک دونالد استفاده کرده است. آن ها همچنین به ایجاد تجربه ای سریع و مطلوب برای مشتریان تمرکز کرده و استفاده از فناوری برای بهبود فرآیند سرویس دهی را در نظر گرفته اند.

در اواخر سال 1953، برادران مک دونالد تصمیم گرفتند حق امتیاز را به عنوان راهی برای راه اندازی شعبه های جدید از رستوران خود به دیگران بدهند. اولین فردی که حق امتیاز رستوران مک دونالد را خریداری کرد، نیل فاکس، یک توزیع کننده شرکت نفت جنرال بود.

پس از آن، در سال 1954، راجر ویلیامز و بردت لاندن نیز حق امتیاز را خریداری کردند. آن ها نیز شعبات خود را با استفاده از حق امتیاز ایجاد کردند. قدیمی ترین شعبه رستوران مک دونالد امروزه نیز به تاسیس آن دو نفر (ویلیامز و لاندن) برمی گردد. این شعبه مجبور نشد تا به تغییرات جدید مک دونالد وفادار باشد زیرا از طریق شرکت مک دونالد حق امتیاز را نخریده بودند.

در سال 1954، ری کراک، فروشنده مخلوط کن های میلک شیک، متوجه شد که در یکی از شعب رستوران مک دونالد در سن برناردینو، 8 دستگاه از مخلوط کن های او استفاده می شوند. او به همراه دوستش چارلز لوییس به رستوران مک دونالد رفت و به برادران مک دونالد پیشنهاد دادند تا در کشورهای دیگر نیز شعبات خود را راه اندازی کنند. در ابتدا، برادران تردید داشتند، اما در نهایت کراک موفق شد آن ها را قانع کند که مدیریت و مسئولیت راه اندازی شعبات خارج از کشور را به عهده بگیرد. طبق قراردادی که با هم بستند، نیمی از درآمد فروش شعبات به برادران مک دونالد تعلق می گرفت.

اولین شعبه مک دونالد در سال 1955 در نزدیکی شیکاگو افتتاح شد. طراحی رستوران با استفاده از رنگ های زرد، سفید، قهوه ای تیره و قرمز صورت گرفت. این رنگ ها در تمام شعبات زنجیره مک دونالد استفاده شدند.پس از افتتاح اولین شعبه، رستوران های مک دونالد به آرامی رشد کردند.

در سال ۱۹۵۸، تعداد شعبات رستوران های مک دونالد به ۳۴ عدد رسید. اما در سال ۱۹۵۹، ری کراک تلاش کرد تا تعداد شعبات را به صورت قابل توجهی افزایش دهد. در این سال، وی ۶۸ رستوران جدید را راه اندازی کرد و تعداد کل شعبه ها به ۱۰۲ عدد افزایش یافت.

در همین بازه زمانی، ری کراک وقتی فهید که برادران مک دونالد حق امتیاز را به یک شرکت بستنی سازی فروخته اند بسیار عصبانی شد. او بسیار ناراضی بود و مجبور شد تا مبلغ پنج برابر خرید حق امتیاز (که ۲۵ هزار دلار بود) را به شرکت بستنی سازی بپردازد تا حق امتیاز را دوباره به دست آورد.

از آن زمان به بعد، رستوران های مک دونالد به سرعت گسترش یافتند و شبکه ای بزرگ از شعبات در سراسر جهان شکل گرفت. طرح ها و منوها با گذر زمان تغییر کردند و مک دونالد به یکی از بزرگترین و مشهورترین زنجیره های رستورانی جهان تبدیل شد.

مک دونالد به عنوان یکی از برترین رستوران های زنجیره ای جهان، با استفاده از استراتژی های تبلیغاتی و نوآورانه توانست به موفقیت بسیاری دست یابد. در اوایل دهه ۶۰، با استخدام کراک و شروع چندین کمپین تبلیغاتی، مک دونالد توانست فروش خود را چند برابر کند و به سرعت رشد کند.

استفاده از لوگوی منحنی شکل طلایی و معرفی رونالد مک دونالد به عنوان یک شخصیت دلقک با موهای قرمز، برای جذب بچه ها و سرگرم کردن آن ها بود. این استراتژی باعث شد که بچه ها به برند مک دونالد علاقه مند شوند و از طریق آن ها خانواده ها را نیز به رستوران جذب کند.

از سال ۱۹۷۵، مک دونالد نیز با راه اندازی سرویس خرید از داخل ماشین، تجربه ی آسان و سریعی را برای مشتریان فراهم کرد. این سرویس به مشتریان امکان می دهد بدون نیاز به پیاده شدن از ماشین، سفارش خود را ثبت کنند و در عرض زمان کمتر از ۵۰ ثانیه غذای خود را دریافت کنند.

همچنین، ارایه ی وعده های غذایی شاد و اسباب بازی برای بچه ها نیز از عوامل مهمی بود که به رشد و موفقیت مک دونالد کمک کرد. این رستوران با ایجاد یک محیط سرگرم کننده برای بچه ها، توانست جذابیت بیشتری برای خانواده ها ایجاد کند و آن ها را به سمت مک دونالد جذب کند.

در طول سال ها، مک دونالد توانست شعبات خود را به طور بزرگی در سراسر جهان گسترش دهد. اولین شعبه ی خارجی مک دونالد در سال ۱۹۶۷ در کانادا افتتاح شد و پس از آن، شعبه های بسیاری در کشورها و شهرهای مختلف از جمله ژاپن، آلمان، انگلستان و فرانسه تأسیس شدند. این رشد چشمگیر نشان دهنده محبوبیت و موفقیت برند مک دونالد در سطح جهانی بود.