مدیریت بر خود را با یک سوال شروع می کنم. به نظر شما کسی که توانایی مدیریت بر خود را ندارد آیا می تواند بر دیگران، چه خانواده چه منابع انسانی و .. مدیریت داشته باشد؟ منظور از مدیریت بر خود دقیقا چیست؟ هر فردی باید توانایی مدیریت عواطف، احساسات، کارها و … مربوط به خود را داشته باشد. زمانی که شما بتوانید امور مرتبط به خودتان را کنترل کنید درست آن زمان است که می توانید یک مدیر باشید و بر دیگران نیز کنترل داشته باشید.
اگر بخواهم مدیریت بر خود را برایتان شفاف کنم پیشنهاد می کنم برای خودتان تارگت مشخص کنید بدون اینکه کسی بالا سرتان باشد و به شما یادآوری کند که این کار را انجام دهید یا آن کار را انجام ندهید. زمانی که بتوانید خودتان به خودتان زور بگویید خودتان را مجبور کنید و تلاش کنید برای رسیدن به آن هدف، آن موقع است که شما به مدیریت بر خود دست یافته اید.
بهترین راه برای رسیدن به مدیریت بر خود توسعه فردی می باشد. توسعه فردی برای سرعت بیشتر در کارها، برای زندگی راحت تر، برای زندگی کردن بر اساس آگاهی و… است.
برنامه ی توسعه فردی یک برنامه ی درونی است. برای کسانی که رشد می کنند اما حالشان خوب نیست. درآمد دارند اما از آن لذت نمی برند. این دسته از افراد نیاز به توسعه فردی دارند. ما باید در وهله ی اول خودمان را، توانایی های وجودیمان را، نقاط مثبت و منفیمان را خوب بشناسیم تا بتوانیم بر آن ها کنترل داشته باشیم.
اگر دچار چالش های منابع انسانی هستید، مقاله ی مدیریت منابع انسانی را برای مطالعه به شما پیشنهاد می دهیم.
چرا توسعه فردی؟
چون ما انسان هستیم، رباط نیستیم، زندگی پستی و بلندی های زیادی دارد که ما را به چالش می کشد، آدم های اطرافمان تغییر می کنند و ما در موج سینوسی زندگی مدام بالا و پایین می شویم. پس مهم است که در سر پایینی های زندگیمان چه رفتاری از خودمان نشان دهیم. زندگی سیاه و سفید دارد پس مهم است که زندگی را با همه ی سیاه و سفیدی هایش زیبا ببینیم و بدانیم که زندگی پر از شکست و برد است. اما چیزی که مهم است این است که شما از شکست های زندگی به نفع خودتان استفاده کنید و اگر اوضاع در بیرون بهم ریخته است شما باید یاد بگیرید اوضاع روحی شما بهم نریزد. اگر اوضاع روحتان بهم خورد باید یاد بگیرید اوضاع جسمتان بهم نریزد.
بیایید با هم یک قرار بگذاریم: به جای اینکه مدام بگوییم چرا دیگران من را نمی فهمند، بگوییم چرا من آن ها را متوجه نمی شوم و من باید آن ها را بفهمم. یکی از بخش های توسعه فردی این است که ما شناخت نسبی از دیگران داشته باشیم و در کنار آن خودمان را هم بشناسیم. ما خیلی از چیز ها را در رابطه با خودمان فهمیدیم اما هنوز به قدر کافی در آن عمیق نشده ایم و لازم است که به طور کامل خودمان را کنکاش کنیم.
باید بگویم که مهم بودن کافی نیست، آدم ها برایشان مهم است که زبان بلد باشند، مهم است که هیکل خوب داشته باشند، مهم است که پول خوب بدست آورند؛ همه ی این ها برایشان مهم است اما همه ی این ها چقدر برایشان در اولویت قرار دارد؟ تنها این که هر چیزی چقدر اهمیت دارد مهم نیست، مهم این است چقدر برایتان اولویت داشته باشد. کسی که چیزی برایش تنها مهم باشد هر زمان که وقت داشته باشد به سراغ آن می رود. اما اگر چیزی برایش الویت داشته باشد زمان خود را برای آن خالی می کند.
یک جمله از دارن هاردی هست که می گوید لازم نیست هر روز 3 ساعت ورزش کنید به جای آن بیایید کاری را که مدت ها دوست داشتید آن را انجام دهید اما نمی شد را روزی 15 دقیقه اما به طور مستمر انجام دهید. در کتاب اثر مرکب تاکید بر این است که موفقیت نتیجه قدم های کوچک اما مستمر می باشد که نیازمند هوش هیجانی است که مهمترین قسمت هوش هیجانی نیز شناخت بر خود است. برای شناختن خود باید بزرگترین دشمن خودتان باشید. البته ما گاهی دیگران را بهتر از خودمان می شناسیم چرا که شناخت خودمان جسارت می خواهد، نیاز به یک شجاعت خاص است چون پذیرش این که من در مواردی اشتباه می کنم خیلی سخت است و ما معمولا سعی می کنیم آن را انکار کنیم.
پس شناخت دیگران کاری راحت تر است پس مهم است که چقدر دیگران را می شناسیم و چقدر می توانیم با دیگران ارتباط موثر برقرار کنیم و با آن ها همدل شویم.
هدف از توسعه فردی این است که شما در هر فضایی که هستید بتوانید بهترین خودتان باشید و این هنر شما محسوب می شود. تا زمانی که موفقیت در درون شما نباشد در بیرون اتفاقی نخواهد افتاد. پیشنهاد من به شما این است که در هر فضایی اگر بین بودن و نبودنتان فرقی نبود، نبودن را انتخاب کنید؛ چرا که:
- وجود شما باید ارزشمند باشد.
- وجود شما باید چیزی را به دیگران اضافه کند
- وجود شما باید به دیگران معنایی بدهد.
این که شما بتوانید از دیگران تعریف کنید و حتی به دیگران معنا بدهید نیاز به یک اعتماد به نفس فوق العاده دارد. اما زمانی که کم می آورید سعی می کنید با تضعیف دیگران خودتان را ارتقا دهید . باید بگویم که شما زمانی که بی نظیر باشید با بالا بردن دیگران خودتان هم بالا می روید. آدم های ضعیف هستند که از قدرت دادن به دیگران می ترسند برعکس آدم های قدرتمند دیگران را بزرگ می کنند.
احساس رضایت
ارزش های خودمان را خوب بشناسیم و به آن ها پایپبند باشیم. اگر ندانیم چه کسی هستیم، هویت خودمان را نزد دیگرا از دست خواهیم داد. اگر خودت نتوانی خودت را پیدا کنی، مدام خودت را در دیگران جستجو می کنی و برای اینکه احساس رضایت داشته باشی، مدام تایید دیگران را در هر زمینه ای می خواهی.
تا زمانی که تو خودت را خوب نشناسی می شوی تکرار بقیه. کاری را می کنی که همه در حال انجام آن هستند، به چیز هایی می خندی که همه می خندند، لباسی را می پوشی که همه می پوشند، غذایی را می خوری که همه می خورند و …
و کم کم می شوی چیزی که بقیه دوست دارند باشی. اما ما نیاز داریم خودمان باشیم. درست شاید خیلی از شما بگویید والدین باعث شده اند کهما خودمان نباشیم و این ها ریشه در کودکیمان دارد. درست حق با شماست اما الان دیگر وقت آن رسیده که تمامی باورهای غلط را کنار بگذارید و خودتان را پیداکنید و خودتان باشید. رویای شما مال شماست، امروز هیچ ربطی به دیروز ندارد، تنها چیزی که نیاز دارید جنگیدن برای رویاهایتان است.
شناخت از خود، تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس
ما مثل پروانه ها هستیم، بال های زیبایمان را نمی بینیم. ما باید بتوانیم مهارت های خودمان را ببینیم. خودتان را خوب بشناسید و خوب مدیریت کنید.
مدیریت بر خود:
یک روز خودت را مدیریت کن، سکوت کن، یک روز به زبان بدن خودت دقت کن و ایراداتت رو یادداشت کن و هرروزِ خودت را بگذار برای کنترل کردن این قضیه.
یک روز را اختصاص دهید برای ارتباط موثر. یک روز مختص برنامه ریزی و… برای هر روزتان یک برنامه داشته باشید.
شفاف بودن:
عادت کنید شفاف باشید. چیز هایی که پشت آدم ها می گویید جلوی آن ها هم همان را بگویید. این موضوع باعث می شود هوش هیجانی شما زیاد شود.
انعطاف پذیری:
شما باید انعطاف پذیر باشید و سازگار. تمرین زیر را حتما انجام دهید چرا که تا حد زیادی به شما کمک خواهد کرد.
در فضاهایی که احساس می کنید سازگاری کمی دارید، سعی کنید به خودتان یادآوری کنید با قرار گرفتن در آن شرایط چه چیزی را بدست می آورید؟ مثلا از صحبت کردن در جمع خجالت می کشید؟ شروع کنید به صحبت کردن در جمع. از هرچیزی که از آن فرار می کنید خودتان را در آن موقعیت قرار دهید.
کلام آخر:
عقاب بعد از چند وقت تغذیه از مادرش، مادرش او را به پایین پرت می کند. بدنش سنگین است ولی در همان سقوط یاد می گیرد پرواز کند. ما انسان ها نیز به همین شکل هستیم باید بالاتر برسیم تا بال هایمان را پیدا کنیم. خداوند از بال هایمان آگاه است در حالی که خودمون از وجود آن مطلع نیستیم. زمانی از وجود آن با خبر می شویم که دلهره و ترس بر ما چیره می شود. درست در این زمان است جهش جدید اتفاق می افتد.
اگر علاقه مند به دانستن طلاعات بیشتر در رابطه با توسعه فردی هستید دکتر صاحبه نیک منش در دوره ی زیر به طور کامل به این مبحث پرداخته اند.
منبع : مشاوره کسب و کار آکو
قوانین ثبت دیدگاه